Agressieve Labrador: begrijpen en behandelen

Als je geïnteresseerd bent om een hond in huis te nemen, is het essentieel om je huiswerk over zijn ras te doen, of het nu gaat om typische niveaus van agressie, veelvoorkomende gezondheidsproblemen of volwassen grootte. Als je naar een Labrador retriever kijkt, heb je misschien geluk. Een Agressieve labrador komt zelden voor.

Labrador Retriever-temperament

Het Labrador karakter is zachtaardig, warm, liefdevol, vriendelijk, extravert en intelligent. Ze hebben veel energie. Ze genieten van eten en het liefst in overvloed. Als eigenaar moet je beperkingen stellen aan de hoeveelheid voedsel die je hond dagelijks consumeert om obesitas te voorkomen.

Hun hoge intelligentie gecombineerd met hun gretigheid om te behagen, maakt ze geschikt om te werken als therapiehonden, geleidehonden, hulphonden voor gehandicapten en zoek- en reddingshonden.

Gedrag van labrador retrievers ten opzichte van eigenaren

Labrador retrievers zijn loyaal en houden van menselijke metgezellen. Ze kunnen ook goed overweg met mensen, andere honden en dieren. Labrador retrievers zijn dol op kinderen en vinden het leuk om bij hen in de buurt te zijn en deel te nemen aan hun activiteiten zoals buiten spelen en rennen.

De meeste Labrador retrievers hebben het geduld om aangekleed te worden en zich aan de kleding aan te passen. Hoewel de labs zijn toegewijd aan eigenaar en gezin, hebben ze geen scherpe waakhond- of beschermende vaardigheden. Zoek je een hond als beschermer van je huis, dan is het niet aangeraden om een Labrador retriever in huis te nemen.

Meestal niet agressief

Als je geen ras wilt dat specifiek bekend staat om zijn agressieve neigingen, dan zijn Labrador retrievers mogelijk het ras voor je. Labradors zijn over het algemeen niet bijzonder agressief in ten opzichte van mensen of andere huisdieren. De meeste Labradors hebben een optimaal temperament en zijn vriendelijk, toegewijd en niet agressief.

Het is vrij moeilijk om de meeste Labradors te provoceren of te irriteren. Ze tolereren allerlei soorten gedrag waar ze waarschijnlijk niet echt van genieten, zoals bijvoorbeeld geknuffeld en beklommen worden door kleine kinderen.

Dit betekent niet dat je iemand je hond moet laten irriteren of provoceren, maar het maakt hem wel een veel veiliger dier om in de buurt te hebben met kinderen of vreemden.

Het is ook belangrijk dat we je erop wijzen dat niet alle Labradors deze eigenschap delen. Je moet de ouders echt goed controleren voordat je een Labrador-pup koopt. En omdat het niveau van tolerantie van hond tot hond verschilt, moet je altijd toezicht houden op de interacties tussen honden en kinderen.

Agressie uitzonderingen

Hoewel Labrador retrievers meestal aangenaam en lief zijn, zijn er uitzonderingen mogelijk. Veel factoren kunnen bijdragen aan agressie bij Labrador retrievers, waaronder onvoldoende ervaring met hun moeders en nestgenoten. Als een Labrador pup voortijdig bij zijn broers en zussen wordt weggehaald, is zijn kans om uit te groeien tot een agressieve volwassen hond groter. Daarom is het zo belangrijk voor jonge pups om bij hun hondenfamilie te blijven tot ze minimaal zeven tot acht weken oud zijn.

Slechte ervaringen kunnen ook leiden tot agressief gedrag in Labradors. Wanneer bijvoorbeeld een Labrador buitensporig werd lastiggevallen door een andere hond in het gezin, zou dit hem fel kunnen laten reageren door al zijn hoektanden te laten zien. Onvoldoende socialisatie in het algemeen kan bijdragen aan agressie bij Labrador retrievers. Maar wanneer een Labrador zich op een agressieve of ongewoon angstige manier gedraagt, handelt hij op een manier die niet kenmerkend is voor het ras.

Agressie en geslacht

Labrador retrievers doen het vaak goed met andere huisdieren. Mannelijke Labradors zijn echter soms agressief ten opzichte van andere honden. Vrouwelijke Labrador retrievers gedragen zich vaak milder in de buurt van andere honden. Dat betekent echter niet dat teefjes nooit agressief handelen. Beschermende mama’s kunnen extreem defensief – en agressief – zijn tegen buitenstaanders als het gaat om het beschermen van hun kleine pups. Onthoud ook dat alle Labrador retrievers anders zijn. Geen twee honden gedragen zich exact op dezelfde manier.

Agressie en kleur

Chocoladekleurige Labradors hebben de reputatie minder trainbaar en hyperactiever en agressiever te zijn dan hun zwarte of gele leeftijdsgenoten. Maar tot op heden is er weinig wetenschappelijk bewijs om deze hypothese te ondersteunen.

Wat zijn de meest voorkomende triggers voor agressie?

De meest voorkomende categorieën hebben betrekking op:

1. Angst – voor andere honden, mensen met bepaalde fenotypes, voertuigen, dieren, kinderen en trimmers
2. Grondgebied / eigendom – bewaken van het huis, erf of voertuig
3. Resource Guarding – speelgoed, eten, botten, mensen en bedden
4. Prooi – op katten, kleine huisdieren, kleine honden en kinderen
5. Frustratie – wordt vaak gezien bij jonge honden die mochten spelen met elke hond die ze mochten ontmoeten, maar plots worden ze ineens beperkt of zijn ze niet gewend om aangelijnd te zijn

Misschien vind je het interessant dat we het niet hebben gehad over dominantie of aanstootgevende agressie. Het is niet dat dit niet bestaat, want het bestaat wel. De term dominantie wordt echter te vaak gebruikt als excuus voor een hond die gewoon niet goed is getraind. Dominantie bestaat bij alle gedomesticeerde en wilde dieren, maar de manier waarop een hond dominantie vertoont, is een anders dan wat je denkt.

De meest voorkomende reden waarom deze agressie-triggers zich ontwikkelen zijn:

1. Gebrek aan passende ervaringen in de kritische ontwikkelingsfase

Vaak gaan mensen ervan uit dat een pup met een onbekende achtergrond moet zijn geslagen vanwege zijn reactie op mannen. Vaak komen we erachter dat deze hond niet door mannen werd geslagen, maar dat hij in de eerste 16 weken van zijn leven gewoon nooit prettige ervaringen met mannen heeft gehad.

De andere kant van het spectrum hier is wanneer mensen het overdrijven. Ze willen bijvoorbeeld dat hun pup van acht weken oud van kinderen houdt, dus nemen ze hem vier uur mee naar een kinderfeestje. De pup raakt overweldigd en krijgt dan een hekel aan kinderen!

Tip: Het draait allemaal om de gulden middenweg, zoals je pup blootstellen aan “genoeg” zonder hem te overweldigen. Aangename korte ontmoetingen met mensen, honden en omgevingen gaan al heel ver. Ga naar een goede school met je pup waar je een instructeur met relevante kwalificaties vindt, zelf een goed gesocialiseerde hond heeft en ook gecontroleerde interacties tijdens de puppy-les bevordert.

2. Genetica en / of gebrek aan kennis van de genetica van een hond

Als een hond en een teef met een hoge middelenbewaking worden gefokt, is de kans groot dat de pups deze neigingen ook zullen vertonen. Gedrag is genetisch bepaald, maar we kunnen zeker aan ongewenste genetische eigenschappen werken als we weten dat ze er al in de vroege ontwikkeling zijn.

Veel rassen werden honderden jaren lang gefokt om bepaald agressief gedrag te vertonen, zoals het bewaken van eigendommen of vee, of om assertief te zijn wanneer ze worden uitgedaagd of in een hoek worden gedreven. Deze uitgebreide selectieve fokkerij zal de gedragsinstincten van je hond beïnvloeden, ongeacht hoe glorieus zijn opvoeding was of hoe goed je als hondentrainer bent.

Tip: Als je een hond bij een labrador fokker koopt, dring er dan altijd op aan om de ouders te ontmoeten. Op die manier kun je zien hoe hun gedrag is of, als je een hond adopteert, doe dan je best om de geschiedenis van het ras te achterhalen, zodat je beter kunt begrijpen welke triggers een katalysator zijn voor agressie.

3. Eénmalig leermoment

Daarmee bedoelen we een zeer stressvolle gebeurtenis, vooral in het eerste levensjaar. Het meest voorkomende type leren van een enkele gebeurtenis, wordt meestal veroorzaakt in hondenparken. Bijvoorbeeld, je gaat voor het eerst wandelen met je jonge pup in het park en wordt omgerold of afgeblaft door een grotere of oudere hond.

In dat geval lijken sommige pups meestal een paar maanden in orde, maar dan verschijnt plots uit het niets (vaak in de adolescentie) agressie tegenover andere honden, vooral honden die eruitzien als degene die hen heeft lastiggevallen.

Tip: Neem een ​​jonge hond niet mee naar drukke hondenparken. Doe je best om gruwelijke ervaringen in de vroege levensfase van je hond te voorkomen en als je hond een ernstig slechte ervaring heeft, ga dan zo snel mogelijk naar een hondentrainer.

Techniek om agressie te behandelen: Counterconditionering

Er zijn meerdere methodes om agressie in honden te behandelen, maar counterconditionering is een uitstekende manier.

Hoe werkt het?

Counterconditionering werkt volgens het principe van het koppelen van twee gebeurtenissen, in het bijzonder het koppelen van een stimulus die de agressie heeft uitgelokt met een plezierige gebeurtenis. Dus de stimulans komt om de aangename gebeurtenis te voorspellen.

Elke keer dat een hond bijvoorbeeld ziet (of hoort) wat gewoonlijk hun agressieve gedrag veroorzaakt, ervaren ze een plezierige gebeurtenis zoals een traktatie met voedsel. Uiteindelijk zullen ze een aangename associatie vormen met wat eerder agressie veroorzaakte, wat op zijn beurt de agressieve uitbarstingen vermindert.

De emoties die aan de trigger zijn gekoppeld, zijn veranderd en ook het emotiegedreven gedrag verandert. Klinkt mooi, toch?

Het is een zeer effectieve vorm van het behandelen van agressie, maar vaak worstelen mensen met enkele van de fijnere details die het verschil maken. Maar begrijpen hoe dit wetenschappelijk principe werd ontdekt, zal helpen om het effectief in de praktijk toe te passen.

Wat is counterconditionering?

Counterconditionering bestaat al sinds de jaren 1920, toen onderzoekers met de namen Mary Cover Jones en Ivan Pavlov revolutionair werk verrichtten.

Counterconditionering wordt beschouwd als een soort klassieke conditionering (ook bekend als Pavloviaanse conditionering) die in 1927 door dr. Pavlov werd beschreven. Hij bedacht dat wanneer hij voedsel aan zijn hond presenteerde, zijn hond zou kwijlen. Toen begon hij te bellen voordat hij het eten aanbood. Aanvankelijk veranderde het gedrag van de hond niet bij het horen van de telefoon, maar na herhaling begon de hond te kwijlen bij het horen van het gerinkel, zelfs voordat het voer werd aangeboden!

Als je nu de stukjes van de puzzel in elkaar legt, begrijp je mogelijk al beter dat counterconditionering je hond probeert te leren dat de voorheen enge triggers (mannen, andere honden, grasmaaier enz.) het gerinkel van je telefoon is! Je hond zal dus uiteindelijk onvrijwillig genieten van het zien of horen van de triggers waar hij of zij bang voor was.

Een van de aspecten die ongelooflijk belangrijk is bij het gebruik van deze methode, is ervoor te zorgen dat je hond een traktatie, speelgoed, plezierige ervaring krijgt terwijl hij onder zijn “agressiedrempel” blijft.

Een veelgemaakte fout, vooral in de vroege stadia van counterconditionering, is het toepassen van straffen als reactie op de agressie van een hond. Echter, het agressieve gedrag is vertoond omdat de hond over de drempel is, dat is onze schuld, niet die van de hond! Het is contraproductief om tijdens dit proces te straffen, vooral als de hond nog geen positieve associatie heeft geleerd.

Dus, wat te doen voor succes? Je moet de enge stimulus presenteren op een niveau waarop de hond het zeker zal observeren, maar niet tot agressie wordt uitgelokt. Dit maakt ook deel uit van het desensibilisatieproces.

Wat beïnvloedt de intensiteit van de stimulus?

De afstand tot je hond, het volume, de tijd dat je hond eraan wordt blootgesteld en het soort prikkel. Bovendien kunnen fysiologische aspecten bijdragen aan agressie, zoals bijvoorbeeld de huidige cortisolspiegel, honger en energieniveaus van je hond.

Counterconditionering kan moeilijk te implementeren zijn als je hond weinig eet- of speelgoeddrang heeft, zeer gefrustreerd is, meer gemotiveerd is door zijn prikkel of prooidrift. Als je geen onderhandelingsgereedschap hebt, ligt je hond zijn focus op wat hem triggert en deze is sterker dan je “beloningen”. Hierdoor kun je geen positieve associatie maken.

Samengevat, het algemene idee achter counterconditionering is dat je een nieuwe emotionele associatie creëert van iets dat de hond bang maakte en waardoor hij agressief gedrag vertoonde; tot iets dat tot een prettige ervaring leidt en hem gelukkig maakt

Professionele hulp

Vat de tekenen van je agressieve labrador nooit licht op. Als je Labrador retriever ooit enige hint van agressie vertoont, vraag dan onmiddellijk om hulp van een professional. Het is niet veilig om te proberen het probleem zelf op te lossen. Praat met je dierenarts om suggesties te krijgen voor goede hondengedragexperts of -trainers in je omgeving. Als je Labrador bijt, probeert te bijten, gromt of een dreigende staart heeft, negeer het gedrag dan niet. Het is ook van cruciaal belang om een agressieve Labrador te allen tijde uit de buurt van kinderen en andere huisdieren te houden.