Welke Beagle Soorten en Kleuren zijn er?

Een Beagle is een Beagle, zou je denken. Het is een heel oud ras, waar voornamelijk mee gefokt werd voor de jacht. Toch zijn er wel degelijk verschillende Beagle soorten, namelijk de Amerikaanse en de Engelse. Wat betreft het karakter ontlopen ze elkaar niet veel, en ook uiterlijk zijn er niet al te grote verschillen. De typische Beagle kleuren komen bij beide soorten voor. Wel kent het Amerikaanse ras twee versies: de gewone Beagle en de Pocket Beagle.

Typische Beagle kleuren

Een Beagle is gemakkelijk te herkennen aan zijn uiterlijk. Hij wordt gerekend tot de middelgrote honden en valt in de categorie Lopende honden en Zweethonden volgens de Raad van Beheer op kynologisch gebied.

De schofthoogte is 33 tot 40,5 centimeter en hij weegt niet meer dan 18 kilo. Wat bij een Beagle opvalt, zijn de heldere kleuren van zijn vacht.

Volgens de rasstandaard zijn alle kleuren van de brak, oftewel jachthond, toegestaan. De Beagle kan daarom voorkomen in de kleuren lemon and white, zwart, wit en tan. De meeste Beagles zijn tricolor, dat wil zeggen dat hun vacht deze drie kleuren heeft. Heel soms zie je een witte Beagle met kleine zwarte of blauwachtige stippen of vlekken, dit worden de zwart- en blauwschimmel genoemd. De staartpunt is bij de officiële ras Beagle altijd wit.

Verschillende Beagle soorten

De Nederlandse richtlijnen zijn afgeleid van het Engelse Beagle ras. De redenatie is, dat de oorsprong van de Beagle in Engeland zou liggen.

Toch zijn er wel degelijk verschillende soorten Beagles, want in Amerika is er ook de Beagle en hier wordt onderscheid gemaakt tussen de gewone en de kleinere Pocket Beagle. Daarnaast is er de Beaglier, een kruising tussen de Amerikaanse Beagle en de Cavalier King Charles Spaniel.

Het lijkt allemaal verwarrend, maar dat is het niet. Het belangrijkste is, dat jij een Beagle uitzoekt die helemaal jouw voorkeur heeft. Vergeet niet dat wanneer je gaat voor een Pocket Beagle of een Amerikaanse Beagle, deze dus niet voldoen aan de Nederlandse rasstandaard. Dat is alleen belangrijk, wanneer je met hem in Europa naar een rastentoonstelling zou willen gaan.

Voor het karakter maakt het niet zoveel uit of je kiest voor een Amerikaanse of een Engelse Beagle, of een Pocket Beagle. Al verschillen de verenigingen, instanties en eigenaren hier ook over van mening. Daarom zetten we de verschillende soorten hieronder voor je op een rijtje.

Lees ook: Beagle Karakter: Welke Karakteristieken heeft deze Hond?

Kenmerken van de Engelse Beagle

De Engelse Beagle heeft een schofthoogte en gewicht zoals hierboven beschreven. Deze normen gelden in heel Europa. De jachthonden hebben doorgaans wat langere poten dan de showhonden en hebben een wat grovere bouw. De huishonden lijken meer op showhonden en niet op de Beagles die nog voor de jacht worden gebruikt.

De vacht van de Engelse soort is kort, stug en dik. Hierdoor kan hij zich redden in alle weersomstandigheden. Zijn karakter is sociaal en oplettend, zonder angst of agressie.

In Nederland zijn veel fokkers die volgens de Engelse standaarden fokken met hun Beagles. Bij Beagle Club Nederland vind je een erkende lijst van fokkers. Vooral als je met je Beagle mee wil doen aan tentoonstellingen of andere wedstrijden, dan kan je beter in zee gaan met een officiële fokker van Beagles volgens de Engelse standaarden. Je bent dan welkom in heel Europa.

Rasstandaard van de Amerikaanse Beagle

De Amerikaanse Beagle lijkt heel veel op de Engelse soort. Zowel karakter als uiterlijk zijn nagenoeg hetzelfde. De enige verschillen die nadrukkelijk in de rasstandaard vermeld worden, zijn de toegestane kleuren, de lengte van de vacht, de hoogte en het gewicht van de hond.

In Amerika gaat men uit van twee soorten Beagles, in Europa is er maar één soort die wordt erkend. De gewone Beagle in Amerika heeft een schofthoogte tussen 33 en 38,5 centimeter. Daarmee is hij over het algemeen wat kleiner en compacter dan zijn Europese broer.

Waar de Engelse soort alle kleuren behalve leverkleur mag hebben, zijn bij de Amerikaanse versie alle kleuren die jachthonden kunnen hebben, toegestaan. Ook hoeft bij deze hond, anders dan bij de Europese soort, de staart niet per definitie een witte punt te hebben.

Bij de Engelse hond moet de vacht kort, stug en dik zijn. De Amerikaanse Beagle moet wel een grove vacht hebben, maar de haren mogen langer zijn. Over het algemeen ziet de Amerikaanse soort er wat compacter, verfijnder uit dan zijn Engelse soortgenoot. Ook heeft hij een zachtere gezichtsuitdrukking.

De tweede soort Beagle die de Amerikaanse Kennel Club, de tegenhanger van de Nederlandse Raad van Beheer op kynologische gebied, accepteert is de zogenaamde Pocket Beagle.

De onbekende Pocket Beagle

De Pocket Beagle, of anders gezegd, de mini Beagle is bij ons in Nederland vrijwel onbekend. In Amerika echter, wordt deze variant op de gewone Beagle als officieel ras erkend. De naam Pocket Beagle wordt echter niet meer gebruikt.

In de Middeleeuwen waren mini Beagles ongekend populair. Ze werden gebruikt voor de jacht. Omdat Beagles in grote troepen meegingen, zocht men naar een hondje met de eigenschappen van een Beagle, maar dan in zakformaat.

Door te fokken ontstond uiteindelijk de Pocket Beagle, waarvan de schofthoogte niet meer was dan 25 centimeter. Hierdoor konden ze mee in jaszakken en zadeltassen. sommigen waren slechts 9 centimeter hoog.

Omdat zij gemakkelijk in een hand pasten, ontstond de bijnaam Glove Beagle. Deze miniatuur hondjes waren niet snel, en al snel verdwenen deze van het jachttoneel. Ondanks hun geringe grootte, produceerden Pocket Beagles een enorm stemgeluid. Daarom werden ze ook wel Singing Beagles genoemd.

Een aparte vermelding waard: de Beaglier

Er is één ander ras waarmee de Beagle is gekruist en waaruit een nieuw ras is voortgekomen: de Beaglier. Dit ras is een kruising van de Beagle met de Cavalier King Charles Spaniel.

De Beaglier heeft geen lange geschiedenis, want het ras ontstond pas in de jaren negentig. Fokkers in Australië wisten een hondje geboren te laten worden met de kenmerken van zowel de Beagle als de Cavalier King Charles. Het resultaat was een klein, vrolijk, gezond en energiek hondje met wat minder temperament dan de Beagle.

In Australië is het ras razend populair, maar ook in Europa wordt de vraag naar dit designerhondje steeds groter. Inmiddels wordt de Beaglier erkend door de American Canine Hybrid Club, Designer Dogs kennel Club, Dogs Registry of America en de Designer Breed Registry.

De schofthoogte van de Beaglier varieert van 30 tot 40 centimeter. Zijn gewicht ligt tussen 4,5 en 15 kilo. De vacht kan kortharig zijn zoals bij de Beagle, maar ook langharig zoals de vacht van de Cavalier King Charles Spaniel.

Je ziet de Beaglier het vaakst in de kleuren zwart, wit en bruin, oftewel Tricolor. Daarnaast komen ook de kleuren zwart met bruin (Black & Tan) en wit met bruin (Blenheim) voor. De levensverwachting van een gezonde Beaglier is tussen 10 en 15 jaar.

Omdat de Beaglier in Nederland nog niet zo populair is als in Australië en Amerika, zul je goed moeten zoeken om een fokker van dit ras te vinden. Er is één Beaglier website waar je veel informatie kunt vinden. De beheerders kunnen je waarschijnlijk verder helpen, als je op zoek bent naar een Beaglier.