Labradors staan bekend als een van de meest liefdevolle rassen die er zijn. Ze hebben over het algemeen een goede algehele gezondheid met weinig ernstige ziektes of complicaties. Slechte voeding en een gebrek aan lichaamsbeweging kunnen echter leiden tot onnodige gezondheidsproblemen en een verkorte levensduur van je labrador, maar in dit blog geven we je tips om dit te voorkomen of wat je eraan kunt doen.
Hoe oud wordt een labrador?
De gemiddelde levensverwachting van een labrador is tussen de 10 en 12 jaar. Maar laten we wat dieper ingaan op de labrador leeftijd, terwijl we wijzen op basisfactoren die ook van invloed kunnen zijn op de levensduur van je labrador. Hierdoor kan je labrador mogelijk 14 jaar of ouder worden.
Factoren die van invloed kunnen zijn op de levensduur van je labrador
Een van de beste manieren om de levensverwachting van je labrador te verhogen, is door je hond een gecontroleerd dieet te geven en zijn of haar labrador gewicht niet uit het oog te verliezen.
Dit betekent geen snacks in overvloed, vetrijk voedsel en goedkope brokken met het verkeerde voedingsprofiel. Zorg er vooral voor dat het hondenvoer van je labrador speciaal is samengesteld voor middelgrote honden en kies voor vlees- en gevogelte van menselijke kwaliteit.
Complexe koolhydraten zoals bruine rijst en zoete aardappel zijn de ideale ondersteuning voor een goed afgerond dieet, maar afhankelijk van je aanpak kun je in plaats daarvan kiezen voor een wetenschappelijk samengesteld voedingsmiddel. Beide methoden werken zolang je alle voedingsstoffen, eiwitten, vetten en mineralen dekt.
De meeste aanbevelingen voor gezonde voeding voor een labrador zijn vastgesteld op 50% dierlijke eiwitten, 30% complexe koolhydraten en de laatste 20% bestaat uit verse groenten en fruit. Voeg regelmatig een gezonde bron van omega 3’s toe, zoals tonijn of zalm, en je hebt een voedzaam maaltijdplan.
De leeftijd van je labrador in mensenjaren
Als je een hond hebt, heb je mogelijk deze regel al gehoord: 1 jaar is gelijk aan 7 jaar voor een mens. Blijkbaar is de wiskunde niet zo eenvoudig. Honden rijpen sneller dan mensen doen. Dit betekent dat het eerste jaar van het leven van je harige vriend gelijk is aan ongeveer 15 mensenjaren.
Vervolgens spelen de grootte en het ras een rol om de verdere leeftijd te bepalen. Kleinere honden hebben de neiging langer te leven dan grotere, maar ze kunnen in de eerste paar levensjaren sneller volwassen worden.
Een erg grote hond zal in het begin langzamer verouderen, maar is op vijfjarige leeftijd volwassen. Kleine en speelgoedrassen worden pas rond 10 jaar “senioren”. Middelgrote honden zitten op beide punten ergens in het midden.
De labrador schofthoogte van reuen ligt tussen 55 en 57 cm. Vrouwelijke labradors hebben een schofthoogte tussen 54 en 56 cm. Hierdoor behoren ze tot de categorie middelgrote tot grote honden met een volwassen gewicht tussen 25 en 35 kg.
Aanwijzingen om naar te zoeken
Als je een pup of volwassen hond hebt geadopteerd maar zijn of haar geschiedenis niet kent, weet je misschien niet hoe oud je hond is. Zelfs als je de geboortedatum niet weet, kun je de labrador leeftijd nog steeds achterhalen.
De tanden van je hond zouden je een ruw idee moeten geven van zijn of haar leeftijd.
- Na 8 weken: de pup heeft alle melktanden
- Na 7 maanden: alle permanente tanden zijn er en ze zijn wit en schoon
- Na 1-2 jaar: de tanden zijn doffer en de achterste tanden kunnen wat vergelen
- Na 3-5 jaar: alle tanden kunnen tandsteenophoping en enige slijtage van de tanden hebben
- 5-10 jaar: de tanden vertonen meer slijtage en tekenen van ziekte
- Tegen 10-15 jaar: tanden zijn versleten en er is waarschijnlijk een sterke vorming van tandsteen. Mogelijk ontbreken er sommige tanden
Je dierenarts kan ook de labrador leeftijd raden op basis van een volledig lichamelijk onderzoek of tests waarbij wordt gekeken naar botten, gewrichten, spieren en inwendige organen. Oudere honden kunnen enkele specifieke tekenen van veroudering vertonen, namelijk:
- Waas voor de ogen
- Grijs haar. Het begint rond de snuit en verspreidt zich vervolgens naar andere delen van het gezicht, hoofd en lichaam
- Losse huid
- Stijve poten
Lichaamsbeweging beïnvloedt de levensverwachting van je labrador
Je labrador opvoeden met oefeningen en beweging is van cruciaal belang voor de goede gezondheid van je hond. Labrador retrievers zijn energieke dieren die veel intensieve training nodig hebben om hun lichaam in topvorm te houden. Het algemene tijdsbestek voor lichaamsbeweging voor een normale, gezonde volwassen labrador is ongeveer een uur beweging per dag. Dit kan alles zijn dat een hoger tempo heeft dan lopen.
Wandelingen moeten altijd ongeveer 90 minuten duren, terwijl energetische oefeningen zoals apporteren of joggen het beste effect hebben wanneer ze uitgevoerd worden in een tijdspanne van 45 minuten, met een zachte cooldown van 15 minuten. Onthoud dat hoe energieker je labrador retriever is, hoe meer beweging hij of zij nodig heeft.
Gezondheidsproblemen die de levensduur van je labrador kunnen beïnvloeden
Als een labrador gedurende langere tijd een ongezond dieet krijgt, kunnen er bepaalde problemen ontstaan. Dit, in combinatie met een gebrek aan lichaamsbeweging, kan een scala aan problemen veroorzaken bij dit verder extreem gezonde ras. Hier is een lijst met de gezondheidsproblemen waarvan je op de hoogte moet zijn, zodat je preventieve maatregelen kunt nemen.
1. Heupdysplasie
Canine heupdysplasie classificeert de aandoening waarbij een hond een misvorming van het coxo-femorale gewricht ontwikkelt. Dit kan het gevolg zijn van genetische of omgevingsoorzaken.
Wanneer de bal niet meer goed in de heupkom past, is dysplasie opgetreden. Het is van vitaal belang om het dieet van deze hongerige honden onder controle te houden. Met koortsige eetlust is het gemakkelijk om ze te veel te laten consumeren.
Het handhaven van een constant hoge body mass index belast de gewrichten, wat het risico op dysplasie verhoogt. Er is geen remedie voor deze aandoening, maar het heeft geen invloed op de levensduur van je labrador, zolang de kwaliteit van leven van je hond er niet onder lijdt. Een gezond dieet en het vermijden van oefeningen die de blessure onder druk zetten, is het beste.
2. Osteochondritis Dissecans
Osteochondritis dissecans of OCD verwijst naar de aandoening die optreedt wanneer ossificatie de groei van bot en kraakbeen verandert. Dit plaagt vaker grote en gigantische rassen, maar het is ook een bedreiging voor labrador retrievers.
Naarmate fragmenten van kraakbeen beginnen te fragmenteren en zwak worden, zal dit resulteren in een wijdverspreide ontsteking. Indien onbehandeld, zal kreupelheid optreden.
De eerste tekenen van dissecans bij osteochondritis zijn onder andere mank lopen, gezwollen gewrichten, depressie en verminderde lichaamsbeweging. Deze ziekte komt normaal gesproken voort uit overvoeding en overmatige gewichtstoename, wat een enorme druk op de gewrichten legt, maar het kan ook af en toe door erfelijke oorzaken komen.
3. Patellaire luxatie
Patellaire luxatie verwijst naar de dislocatie van de knieschijf uit de groef in het dijbeen. In begrijpbare taal betekent dit het hebben van een losse knieschijf.
Deze aandoening veroorzaakt zelden pijn en wordt over het algemeen veroorzaakt door direct trauma of een genetische misvorming. Wanneer de genetica aan de basis van de dislocatie ligt, beginnen de eerste tekenen ongeveer vier maanden na de geboorte.
Ontwrichting van de knieschijf is normaal gesproken geen gewichtsprobleem. Labrador retrievers hebben drie keer meer kans om patellaluxatie als afwijking te krijgen. Chirurgie is zelden nodig en het probleem schaadt zelden de levenskwaliteit of de levensduur van een hond.
Met een gezond dieet en aanvullende vitamines zoals ascorbinezuur, gemengde tocoferolen en vitamine B1 en B6, zal je mogelijk getroffen labrador een lang, gelukkig leven leiden.
4. Castratie en sterilisatie
Een manier om het risico op tumoren en kankers en tal van ziekten te verlagen, is door castratie of sterilisatie van je hond te overwegen. Castratie of sterilisatie verlengt doorgaans de levensduur van elke hond die het heeft ondergaan.
Door de testikels van je reu te verwijderen en de baarmoeder en eierstokken van je teef, worden testiculaire en baarmoedertumoren, gezwellen, infecties, ziekten en kankers geëlimineerd. Het verkleint ook de kans op hernia’s.
Onthoud dat sterilisatie ook voorkomt dat een vrouwelijk labrador de stress van het zwanger worden moet ondergaan. Eenmaal gecastreerd of gesteriliseerd, zal een hond veel minder gaan ronddwalen, dus als dit ooit een probleem was, zou het veel minder moeten zijn na het ondergaan van deze procedure.
Maakt de kleur van je labrador een verschil in levensverwachting?
Tot voor kort accepteerde de wetenschap dat alle kleuren labradors (zwart, geel en bruin) ongeveer even oud worden. Onlangs hebben studies van Canine Genetics en Epidemiology dit tegengesproken, wat bewijst dat de genetica van bruine labradors inderdaad anders in elkaar zit.
De meeste bruine labradors blijken levens te leiden die 10% korter zijn dan zwarte of gele (witte) labradors. Maar als je je hond goed behandelt en goed voor zijn gezondheid en conditie zorgt, mag je een lang leven verwachten.
De oudste labrador ter wereld werd 27 jaar en drie maanden oud. Adjutant (een zwarte labrador retriever) werd geboren in 1936 en stierf in 1963, waarmee hij de 7e oudste hond ooit is van alle rassen. Dit laat ons zien dat gemiddelde leeftijden erg moeilijk zijn om op te vertrouwen. Zorg liever voor je labrador zo goed als je kunt, waardoor je altijd de beste en langste levensduur mag verwachten.
Houd er rekening mee dat meningen over castratie en castratie sterk worden betwist. Bepaalde onderzoeken tonen aan dat castratie of castratie het risico op leukemie en lymfoom kan verhogen. Zorg ervoor dat u de genetica van uw eigen hond en de procedure zelf onderzoekt.